Derde dag in Mekkah

Ik zou dus 's nachts teruggaan naar Masjid al Haram voor het ochtendgebed. Toen ik 's nachts opstond zag ik dat ik weer terug naar me bed kon gaan.Het bleek dat het maandelijks ongemak van mij als vrouw begonnen was. Anderhalve week te vroeg. Ik had me nog voorbereid door pillen mee te nemen die ik drie dagen voor het verwachte ongemak moest innemen, maar ja dat ging nu niet meer. Kennelijk had Allah SWT andere plannen met mij. Miscchien moet ik eerst goed uitrusten voordat het hadj gedeelte gaat beginnen. Een chill dagje van gemaakt dus. Nog even naar het kleine marktgedeelte bij Masjid al Haram geweest. Daar wat gebedskleedjes en hennatubes voor mijn dochters gehaald en halal Kentucky Fried Chicken (ze hadden het beter Kentucky Dry Chicken kunnen noemen) gegeten. Dit alles met mijn niqaabje voor mijn gezicht. En ik kan je vertellen dat het erg goed voelde. Ik had geen last van de uitlaatgassen stank of proestende mensen en ik vond het heerlijk om me een beetje achter de sluier te kunnen verstoppen. Het had wel iets die anonimiteit. Er dragen hier immers zoveel dames een gezichtssluier. In Nederland zou het alleen niet hetzelfde effect hebben. Daar zou je alleen maar extra aandacht trekken. Het was alleen wel wat lastig met eten. En nu...nu zit ik helemaal alleen op de hotelkamer. Lekker rustig aan kunnen douchen en de toilet....wat is het fijn om dat voor jezelf te hebben hihihi...Ik wilde nog Skypen met mijn dochters maar helaas...dat lukte niet. Morgen inshAllah (Als Allah het wil). Ik twijfel nu nog  of ik alleen naar het restaurant zal gaan om nog even wat te gaan eten. Het is hier wel een gedoe met de lift hoor. Het duurt soms wel een half uur lang voordat je de lift in kan stappen. Met de trap naar beneden is ook niet zo een probleem, maar de trap op naar de achtste etage is een andere verhaal. En het restaurant zit bijna  beneden. Ik heb het er toch op gewaagd. Weer een overwinning op mezelf. Het eten was een beetje van hetzelfde steeds, maar goed er was eten alhamdoelillah. Het alleen aan een tafeltje zitten was ook niet zo erg. Zo hoefde ik tenminste geen moeite te doen om iets van een gesprek te kunnen volgen.