Medina

Op de 25e kregen we te horen dat we de tawaaf wada nogmaals moesten doen, want de voorgaande tawaaf wada was immers niet meer geldig, aangezien we daarna nog in Mekkah zijn gebleven. Rond 15:00 uur zijn er naar Masjid Al Haram gegaan en wat bleek, nee…we gingen niet met fajr weg maar al voor die tijd. Om 18:00 uur moesten de koffers klaar staan en om uiterlijk 20:00 uur zouden we vertrekken. De busreis naar Medina zou ongeveer 8 uur duren. Op een gegeven moment ontstond er tumult, want groep Holland moest vlug de bus in. Wij snel een plek in de bus zoeken om vervolgens te horen dat alleen de mensen van wie hun naam omgeroepen was (wij hadden niks gehoord?) in deze bus mochten. Dus wij weer eruit en naar de tweede bus. En ja hoor, ook daar werden we uiteindelijk om dezelfde reden eruit gebonjourd. Bij bus drie durfden we amper te gaan zitten, maar toen we onze namen (met een zwaar Turks accent) dachten te herkennen, konden we gerust zitten. Ik dacht neem mijn laptopje mee, zodat ik aan mijn blog kan werken, maar de dame die voor mij zat kon niet wachten om haar rugleuning naar achteren te zetten, waardoor haar hoofd zowat op mijn schoot lach ;p, dus dat ging wat moeilijk. Even een boekje gelezen om de tijd de doden, zelf ook nog even de stoel naar achteren gezet in een poging tot slapen, maar dat ging toch moeilijk. Helemaal toen een haperende cd met Turkse liederen opgezet werd, leek het me een beter plan om de wens tot slapen maar op te geven. Alhamdoelillah, de tijd vloog voorbij. We vertrokken om 20:30 uur en kwamen, inclusief een tussenstop van een half uur, aan om 14:30 uur. Twee uurtjes korter over gedaan dan gedacht dus. Er werden ook nog snackpakketjes uitgedeeld in de bus, dus we mochten niet klagen. Eenmaal aangekomen in het Milli Gorus hotel van Medina, voelde ik mijn sluimerde griepje ( zo’n hoest virus wat hier heerst) weer opkomen. Mijn keel deed weer pijn, ik begon weer slijm op te hoesten en voelde me duizelig en moe. Terwijl de anderen “die-hards” na een uurtje rust het ochtendgebed in Masjid an Nabawi gingen verrichtten, lag ik knock-uit in mijn hotelkamer, die ik overigens deelde met dezelfde dames als in het hotel in Mekkah. Toen ik wakker werd was het al bijna dhur, en iedereen was nog steeds of alweer vertrokken. Het dhur gebed heb ik dus ook maar in de hotelkamer verricht. Toen mijn man terugkwam zijn we naar het hotel gegaan dat we eerder al geboekt hadden voor onszelf. Hotel Al Madinah Karim. We waren een beetje huiverig of de wijziging van ons verblijf wel goed was doorgekomen, dus besloten we eerst vast zonder onze koffers te gaan inchecken. Het ontvangst was vriendelijk. De man van de receptie wist meteen wie mijn man was, zodra hij zijn naam hoorde. We konden meteen onze kamer in. Het hotel in sfeervol ingericht. De kamer is erg klein, maar wel gezellig. Je doet er toch niet veel behalve uitrusten en slapen toch? Toen gingen we terug naar het Milli Gorus hotel om daar nog even een hapje mee te pikken van het middageten, om vervolgens het Asr gebed in Masjid an Nabawi te verrichten. In tegenstelling tot Masjid al Haram in Mekkah bidden de mannen en vrouwen hier wel gescheiden (zoals in de meeste moskeeën het geval is. Mijn man en ik spraken een punt af waar we elkaar na het gebed zouden ontmoeten. Het plein rondom An Nabawi is heel mooi. Overal zijn er parasols die wanneer de zon erop staat openklappen als een bloem. De moskee zelf vind ik persoonlijk ook mooier dan Masjid al Haram. Ik zocht een plekje voor het gebed om daarna terug te keren op het afgesproken punt. Toen gingen we de koffers ophalen bij het Milli Gorus hotel, namen een taxi naar het Al Madinah Karim hotel en nu zit ik mijn blog bij te werken :)