Reflectie

Was mijn hadj anders dan verwacht? Het antwoord daarop is ja. Was het moeilijker dan je dacht? Het antwoord daarop is toch nee. Ik had me min of meer op het ergste voorbereid. Ik wist dat het zwaar ging worden, maar uiteindelijk viel het toch wel mee. Alleen had ik verwacht dat alles meer bij me zou binnenkomen, maar er was constant een soort gordijn tussen mij en de spirituele ervaring. Normaal gesproken als je mensen over de hadj hoort praten is het een en al rozengeur en maneschijn. Een heerlijke ervaring waarin je dichter tot God komt. Zo heb ik het niet elke dag ervaren. Sommige dagen waren inderdaad heerlijk, maar op andere momenten had ik het toch ook best heel moeilijk. Ik was toch vaak afgeleid door alle chaos er omheen. Ik heb volgens mij geen traan gelaten, behalve op de momenten dat ik mijn kinderen erg miste. Maar toen ik bijvoorbeeld de Ka’ba voor het eerst zag, iets waarvan ik dacht dat zoiets mij wel tot tranen zou brengen, voelde ik alleen…O, wow nou dus dit is de Ka’ba in het echt. Het bleef een soort van onwerkelijk. Alsof alles in een roes aan me voorbij ging. Toch blijkt achteraf wel dat alles een diepe indruk op me heeft achtergelaten. Ik moet het alleen nog een beetje verwerken. Ik ben beproefd met veel dingen waar ik in het dagelijks leven moeite mee heb. Zowel lichamelijk als geestelijk en ik denk dat ik het aardig doorstaan heb, maar of ik echt voor mijn beproevingen geslaagd ben, weet alleen Allah SWT. Er zaten belangrijke levenslessen in mijn hadj. Ik kreeg een duidelijk beeld van hoe de mensen in de wereld in elkaar steken. Er is niet alleen goed of fout. Het is geen zwart of wit, maar er bestaat ook een grijs gedeelte. Ik merkte wat voor mij nu werkelijk belangrijk was toen ik mijn dua’s  (smeekbedes) deed, want steeds kwamen dezelfde dingen in mij op. Ook vond ik het belangrijk om dua voor anderen te doen. Ook voor degenen aan wie ik het beloofd had, toen ze mij vroegen om voor hen dua te doen. Ik merkte welke personen het meest belangrijk voor mij waren. Ook ging ik opeens dua voor de profeet Mohammad SAW, zijn trouwe metgezellen en de voorgaande profeten met hun trouwe metgezellen te doen. Want nu pas kwam ik echt tot het besef wat deze mensen allemaal hebben moeten doorstaan en wat voor een voorbeeld ze voor de mensheid zijn geweest. Voor de hadj vergat ik dat vaak. Ook heb ik gemerkt waarin ik ben gegroeid en aan welke punten in nog flink moet werken. Tijdens de hadj heb ik een flinke  stap terug gedaan uit mijn dagelijkse leven. Hierdoor kon ik alles in een heel ander daglicht bekijken en ben ik tot bepaalde conclusies gekomen.

De hadj is denk ik voor iedereen  anders. Iedereen krijgt zijn eigen hadj en zijn eigen beproevingen. Alleen geduld opbrengen en accepteren is iets dat bij iedere hajji aan bod komt tijdens zijn hadj. Ik ben van mening dat spiritualiteit is niet alleen huilen van emoties is, maar ook leren van belangrijke lessen die je door God in het leven worden gegeven. De hadj kan alleen maar een “life changing experience” zijn als je de hints van Allah SWT hebt begrepen. Als je van je lessen hebt geleerd. Om tot zo’n besef te komen heb je leuke, maar ook minder leuke ervaringen nodig denk ik. Misschien verliep niet alles volgens jouw planning, maar kennelijk wel zoals Allah SWT het voor jou gepland had. Misschien was het eten in het hotel eentonig en flauw, maar je had tenminste elke dag eten. Misschien was het bed keihard, maar in Arafat moest je op de grond slapen en verlangde je bijna naar dat harde hotel bed. Misschien was niet iedere kamergenoot jouw ideale match, maar wie zegt dat jij zo’n ideale kamergenoot voor hen was? Ja soms was het zwaar en was het even afzien, maar des meer voldoening het je gaf als je alles toch doorstaan had. En moet jij je schuldig voelen omdat je af en toe even ontspanning zocht of even een grapje maakte? Hoort dat niet bij de hadj? De profeet was ook niet altijd bloedserieus. Hij hield ook van lachen. Ook dat hoort bij het leven, want volgens een hadith heeft rasoelloellah VZMH (de boodschapper van Allah) zelf gezegd, dat een glimlach soenna is en hasanaat (beloningen) oplevert. En ja, ik heb best lol gehad. In een melige bui zaten mijn man en ik op de laatste dag van onze hadj zelf moppen de verzinnen zoals: Hoe heet een zieke hajji? Een hadjoe! En hoe heet een hajji die moet opschieten? Een hadjiekidee! Wij vonden het zelf op dat moment in elk geval bijzonder grappig :)

Ik hoor van familie en vrienden dat mijn blog soms negatief overkwam. Dat is jammer want ik heb mijn hadj als geheel niet als negatief ervaren. Natuurlijk waren er momenten van ergernis of misschien beter gezegd verwondering, maar ik heb het als bijzonder leerzaam ervaren. Het enige wat ik jammer vond ik dat ik alles niet heel intens heb ervaren, maar misschien dacht Allah SWT wel dat het gezien mijn wat overgevoelige karakter beter was als de ervaring iets afgevlakt zou worden. Allahoe 3alem (Allah Weet het het beste)